İnsanoğlu bir arada yaşayan, çoğunlukla birlikte hareket eden bir varlık. Bir arada yaşadığı için belli kurallar içinde davranması hayatın olmazsa olmazı.
Birbirinin hakkına riayet etmek, birbirine saygı göstermek, çevresinde bulunan diğer insanları rahatsız etmemek, insani ve ahlaki bir görev.
Bazı insanları sevmeyebiliriz ama koşulsuz, fakatsız, amasız saygı duymak zorundayız.
Tertemiz bir sokak, cadde isteriz ama ilk olarak sokağa pet şişe, bisküvi, gofret, çikolata ambalajını biz atarız. Arabamızın camını açıp yediğimiz meyve ya da kuruyemişin kabuğunu yola atarız.
Herkesin oturup nefes aldığı sahilde, deniz kenarında kimseye saygı göstermeden, duyarsızca mangalımızı yakar dumanıyla çevremizi rahatsız ederiz. Uymamız gereken kuralları ilk biz çiğneriz. Aynısını başkası yapınca kızar, dayılanır, kavga ederiz.
Saygı beklemek önce saygı göstermekten başlar. Ne istersek, ne beklersek aynısını hatta çok daha fazlasını yapmak zorundayız. Kendimize yapılmasını istemediğimiz bir şeyi başkasına da yapmamalıyız.
En modern insandan, mahalle arasında yaşayan en sade insana kadar herkes büyük bir gerginlik yaşıyor. Konuşarak anlaşmayı bıraktık. Her şeye kavga eder olduk. Konuşamıyoruz, konuşmaya çalışsak bile anlaşamıyoruz. Bir orta yolunu bulamıyoruz.
Hoşgörüyü bir yana bıraktım. Tahammül bile edemiyoruz.
Şu hayatta mevki, makam, koltuk,
ev, yer her şeye sahip olduk. Zengin olduk. Varlıklı olduk. Her şeyi başardık.
Ama maalesef medeni olmayı, bir arada yaşamayı, iyi insan olmayı başaramadık.
Yazı : Ümit YILMAZ
11 Mayıs 2022 Çarşamba
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder