karanlığında, yakomozlar, ayın şavkı vururken nice denize girmişliğimiz vardı. Kulübün yanından değişik şekillerde denize atlar bir nevi en güzel hareketi kim yapacak yarışması düzenlerdik. Şimdi ne zaman o kulüp binasının yanından geçsem içim burkulur. Hala neden bura için bir çözüm bulunamaz hayretler içerisindeyim. İstanbul'da bu kadar güzel, denize sıfır kaç kulüp tesisi var ki ?
Bu konuda bir kez dahi eylem yapmayan, kamuoyunun dikkatini buraya çekmeyen ben dahil herkezde bir parça kabahat olsa gerek. Ne hoş sohbetlerimiz olurdu o binanın altındaki çay bahçesinde...hemen yan tarafta şen-şakrak denize giren çocuklar-gençlerin sesi gelirdi. Basketbol Sahasında her zaman birileri olur, o yaz güneşinin yakıcı etkisine aldırmadan çekişmeli basket maçları yapardı. Gerçi sıcaktan bunalınca hemen denize girip serinleyip yeniden dalarlardaı basketbol sahasına ve maçlarına.
Akşamları da güzel sohbetler olurdu. Aile gelenler çoktu, özellikle eski Beykozlular için en çok tercih edilen mekandı o zamanlar. Bu arada okşam üzeri kayıkhaneden çıkan kürek takımını da daha önceki yıllarda sıkça görmüştük. Antrenmanlara çıkardılar, Ceyhun Kaptanı hatırarım...çarşaf gibi dümdüz denizi gördü mü kayıkhanede futa kalmazdı...bizler onları izleye duralım, kulübün üst tarafında Boks Takımının toplandığını görürdük...çoğu kişi onları Beykoz Futbol Takımı olarak bilirdi de, nasıl da öyle bilmesinler ki en az 15-20 kişilik kadroları ile Beykoz Korusuna geçip antrenman yaparlardı.
Yazık hem de çok yazık, Tarihi Kulüp Binası yıkıldı, daha modern bir hale gelecekti, hatta kaba inşaatı bitmiş odaların bölmelri dahi yapılmıştı...buranın bu kadar kaderine terk edilmiş hali bana fazlası ile koymakta...Gözlerim Kapalı Beykoz'u dinlerken de pek çok kişinin benimle aynı düşüncede olmalarını duyuyor, işitiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder